17.4.11

saraiva

hoxe granizou. granizou tanto que o chao cubriuse todo de branco. na rúa, era todo verde e xeo, verde e xeo. estraña primavera
mentres, eu busco escusas pra non pensar e por iso soño cun sorriso que é cuase idéntico ao do gato de alicia. deitarse e acordar cun sorriso na cabeza é moito máis do que podería ter pedido

2 comentários:

Concha L. F. disse...

Que sentida visión dunha treboada de verán, cargada de xeo! E o que máis, iso de durmir e logo acordar cun sorriso na cabeza!
Parabéns polo texto.

Un saúdo.

oko disse...

moitas gracias, concha!