dor no pé

ten razón madeleine. agora debería encabeza o meu blog dicindo -e cito textualmente-:

"era imposible mirar seguido pró chan unha noite de troula e non sentir, logo dun espasmo gravitatorio, unha dor no pé"

odio depender de todo o mundo, perder parte desa independencia cotiá que tan pouco valoramos. odio non poder ir á quintana a ler, hox que non chove, ou baixar a dar unha volta ou tomarlle algo á noitiña. quizaié que veu isto no momento xusto, para relaxarme un pouco e pensar. pero non, nohn quero, eu quero estar ben, e baixar o venres, e saír o sábado, e non ser présa fácil -ou si- pra ninguén....

o que daría por ter o pé curado, como o tiña antes....