Son días de compartir mesa cos universitarios máis pijos que podamos atopar pola cidade, de perder o tempo con bromas que só nos fan gracia a nós e que se nos escapan das mans, e de rallarnos co que pasará, co que virá

Os meniños quedan todos no mes de xullo. Van estar todos menos eu. Diseminados polos medios de Compostela e arredores. Eu mercareilles pulseritas e mandarei algunha postal. Despois, en agosto, cando volva, haberá quen xa non estea. E en setembro volveremos xuntarnos pra celebrar que non sabemos que vai pasar a partir de outubro. O medo vai proporcional ao interese que suscita a incertidume