se algo tiveron en comun os meus ultimos tres aniversarios e que estaba lonxe da casa e que chovia. choveu, choveu onte, e mentres corriamos dende a sauna a saltar nunha lagoa friisima no medio da noite decatabame de cantas cousas diferentes se poden vivir en tan pouco tempo. manha comezamos co barro e as pedras e niso consiste todo plan de futuro. e probei as augas xelidas do baltico, e aprendin a comunicarme cos nenos so con xestos e probei tes das mais estranhas plantas. tenho un ano mais desde onte, e ten unha importancia minima. porque estou aqui, estou aqui e os dias marchan tan axinha que pode que nin me decate que pasou todo isto
Pois felicidades! Que rápidos son os anos, que cabróns...
ResponderEliminarxa che digo. cada vez pasan mais axinha...
ResponderEliminar