7.5.08

esquecín os ollos nalgún lugar da cidade
atópaos, faime saber que os tes
gáñame pola palabra




5 comentários:

  1. Anónimo8/5/08 09:15

    "También en el amor siempre fui una mitad, y me temo que no fue
    por culpa de los otros". sabes o que é, non? Isto é un adianto, para que rías de min un cacho e ensines esa dentama tan relinda que tes ;)

    ResponderEliminar
  2. Moi fermoso

    (vai a obxectos perdidos ;), seguro que alguén os atopou)

    ResponderEliminar
  3. Anónimo8/5/08 21:10

    os ollos perdidos acaban mirando cara o ceo.

    ResponderEliminar
  4. sí, es un regalo precioso, tengo una madre que no me la merezco, organizó todo, tuvo la idea y me regalaron la foto.

    ResponderEliminar
  5. faicomaosol-veraneaencangas, morro por ver as perlitas dese correo que lle enviaron. aínda a vou ver rexeitando proposicións de casamento dun cincuentenario...

    zero, terei que ir, pero cando volte a esa cidade. namentres, vivirei a tentas

    manel, os meus hox por hox non sei pra onde miran...

    mamiago, de veras, que agasallo tan fermoso!!!

    ResponderEliminar