
o lume que facemos na casa é pequeno. case é máis grande o que usamos para asar os xurelos. pero a min gústame. gústame porque mamá está colorada polo lume e dime que beba viño que é bo para o corazón. e facemos as herbas de sanxoán, os poenxos, e vaime explicando que leva: herbaluisa, romeu, fiuncho... e despois pregúntolle que é aquilo que facían miñas irmás cando eu era nena. botaban un ovo nun vaso e á mañá seguinte saia na xema o debuxo do oficio do home que as leve. eu non o fixen. porque non creo que sexa certo, ou porque nos queda sempre ese medo de que no fondo poida ser certo. eu non quero que me leve ningún home. nen ninguén.
despois, ás doce en punto, saltamos a fogueira tres veces e pedimos un desexo, para ver se o azar ou o sanxoán nolo cumpren. e despois os invitados foron marchando, e quedamos os catro a ver como acababa de arder a leña no lume e apagámolo e marchamos pra cama que mañá hai que traballar.
non é marabillosos estar na casa por estas datas?