15.7.08

crónica i.



ás veces Vilapán amence radiante, outras cinsenta. os mosquitos saen pola mañá e á noitiña, mais pican todo o día. somos as únicas brancas e estamos en boca de todos
en Vilapán vai moita calor, pero un par de quilómetros máis alá hai que durmir con mantas. a xente é tranquila e vive ao seu ritmo
preciso centrarme. hai cousas que non me saen da cabeza e nas que antes non reparara (non tanto). doutras, antes importantes, nin me lembro. aínda un pouco desorientada. e sorrinte
en Vilapán as cousas son así, e non poderían ser doutro xeito. en só seis días

4 comentários:

paideleo disse...

Entrei esperando non topar nada novo pero miro que estás dando a coñecer Vilapán para o blogomillo.
Promete o lugar así que estarei pendiente de máis posteos.
Saúde e sorte e bota repelente de insectos. Nos EEUU case non podías ir a ningures sen botar "Off".

xorna disse...

fotos de xián!
fotos de xián!
fotos de xián!
fotos de xián!

Lúa disse...

onde está Vilapán, ten unha pinta moi boa...sen ruidos e sen que todo o mundo ande a correr cara ningures!!!!

oko disse...

moitas gracias, paideleo. xa me falaran do off, aquí tamén... terei que mercalo!!!

xorna, apenas teño unha. cando teña algunha máis, mirarei de colgalas!!!

lúa, hai moitas vilapán no mundo. eu atopei unha do outro lado do océano, pero aí, ao lado da casa, tamén se pode crear se se quere

bicos aos tres!!!