chiapas

chiapas é encontros e desilusións. é afrontar unha realidade que fica tan lonxe de nós que semella ciencia ficción. nenas preñadas. nenas descalzas. sorrisos desdentados. chiapas é tamén o grande símbolo da resistencia indíxena. esperanza e miseria. europeos que pretenden atopar un soño e despois abren bares. jipis que venden pulseiras
en chiapas reencontreime co pasado e co futuro. recarguei a enerxía como fan os minerais co sol. volvín entender que fago aquí e o sentido que ten todo isto. déronme ganas de devorar o mundo coas mans.os ollos non sempre son abondo
despois volvín á cidade monstro e sorrín moito. por que non? esta primavera veu chea de regalos, de visitas e de amor

saraiva

hoxe granizou. granizou tanto que o chao cubriuse todo de branco. na rúa, era todo verde e xeo, verde e xeo. estraña primavera
mentres, eu busco escusas pra non pensar e por iso soño cun sorriso que é cuase idéntico ao do gato de alicia. deitarse e acordar cun sorriso na cabeza é moito máis do que podería ter pedido

primaveraclown

pregúntolle ao meu profesor de inglés que dicir se me preguntan por que son paiaso, ou por que inclúo esta información no meu currículo. teño medo de que non o comprendan. el dime que só teño que falar con seguridade, e dicirlles que transformo cuestións nas que ninguén pensa en sorrisos. é un xeito bonito de velo

asia volve soar forte e eu que estou chea de medos e inseguridades. inseguridade de non ser o que andan buscando, ou simplemente que non precisen de alguén coma min. ás veces coa xente pasa o mesmo: non precisan nas súas vidas de alguén coma ti. e ás veces doe

falando coa pedra, sentín que estaba a perder moitas cousas. sentín que non valía a pena estar lonxe. que responder nunha entrevista de traballo se che preguntan por que escoller a vida internacional? como explicar que tamén é unha decisión que doe?