"Era imposible mirar os raís un minuto seguido e non sentir dor na retina" (M. Darriba)
12.3.06
Despois de mamá, agora é o Crocodilo o que está coas anxinas a dar a vara. En fin, que se me descoido, dentro duns días estarei eu na cama con febre. Espero que non pase, sobre todo tendo en conta o que me agarda a final de mes...
Olá! Viemos visitar depois da sua visita ao nosso post sobre LISBOA!
Obrigada pela visita! Lemos vários dos seus posts no seu blog, boa sorte e que nunca cerre (feche) os seus olhos! Pois esses olhos vêem, aprendem, e ensinam a ver!
De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
3 comentários:
Olá! Viemos visitar depois da sua visita ao nosso post sobre LISBOA!
Obrigada pela visita! Lemos vários dos seus posts no seu blog, boa sorte e que nunca cerre (feche) os seus olhos! Pois esses olhos vêem, aprendem, e ensinam a ver!
En hora buena,
Iabel e José António
pois nada, a mimalo enfermeira!!xD
Moitas grazas pola visita. De certo que era unha fotografía ben linda...
Enviar um comentário