Meme culturetas

Recibo a encarga dun meme, e como hoxe tiven día monográfico sobre o continente africano, pois aí van ás miñas oito aportacións ao saber blogomíllico (se é que iso existe) sobre a África negra:


1. Sáhara significa auga. Cando falamos da áfrica Subsahariana, en realidade estamos a dicir: África afogada, África afundida. Está ben saber que se está a dicir con certos termos, non?

2. Nos reencontros interétnicos africanos rara vez se utiliza un idioma africano. Sempre son o francés, o inglés, o portugués... as linguas de comunicación. Estase a perder a riqueza cultural deste continente e gran parte da culpa (senón toda) é da época colonial.

3. William ury, un dos más afamados mediadores internacionais, aprendeu case todas as súas técnicas de mediación no xeito de resolver os conflictos internos dos bosquimanos. Ury ten o recoñecemento internacional, pero dos bosquimanos, que sabemos???

4. África está dividida en seis grandes rexións: Oeste, Centro, Magreb, Sur , Leste. Adiviñan cal é a sexta? A diáspora!

5. Na era precolonial, no continente africano si existían alianzas militares en cada etnia para defenderse de posibles agresións. O militarismo tal e como o coñecemos hoxe, e as grandes guerras, chegaron cos europeos.

6. Moitos dos nomes dos países africanos teñen significados "evocadores". Todos nos facemos unha idea do que pode significar Costa de Marfil. Pero por exemplo, Níxer, Nixeria ou Sudán significan "negro" en cadanseu idioma. Etiopía significa "cara torrada" ou "cara queimada".

7. Na Casa África no estado Español, sita nas Illas Canarias, non traballa nin un só negro. Pero segue a ser a Casa África.

8. Dúas sentencias do profesor J. Bolekia que me deixaron pensando:
"Os europeos son os únicos que len, porque non teñen fame"
"O que sería doroso é que dúas persoas, ambas vascas, utilizasen pra comunicarse o español. Isto é o que acontece en África"


Como soan estas cousas ditas por un guineano, non?


nota 1: agradecementos ao profesor Justo Bolkia, por toda esta información.
nota 2: paso a testemuña a O'Xirarei, Caufield e ao Paideleo. Sei que deberían ser oito, máis dubido da miña capacidade de convocatoria.

as chaves

eu nunca antes saíra da casa medio en pixama pola rúa deserta. mandárame unha mensaxe a horas intempestivas dicindo que estaba no portal da súa casa sen chaves, que que podía facer. dado que o meu móbil non daba sinais de querer facerme caso, decidín poñer algo por riba do pixama e sair a buscar pola rúa Barrenkale rastros seus. estaba fatal, cando cheguei tiña as chaves na man. tía, que as atopei. e doume a risa. levaba un xornal na man porque xa decidira que ía durmir na rúa tapada pola letra impresa. agardei a que entrara no portal e volvín para casa. hoxe tiña un sorriso de orella a orella. cousas así teñen que unir, non?

txoria txori

M. descúbreme esta canción. E fico sen palabras. Non é... perfecta?

Hegoak ebaki banizkio
nerea izango zen,
ez zuen aldegingo.
Bainan, honela
ez zen gehiago txoria izango
eta nik...
txoria nuen maite

(dun poema de Joxan Artze, musicado por Mikel Laboa; moitos a coñeceredes por La pelota vasca)

(tradución: se lle cortase as ás sería meu, non tería escapado. Mais así deixaría de ser paxaro, e eu... o que amaba era o paxaro)

- tú tranquila, que pasas por bilbaína
- y eso... por dónde queda?

era xa bastante tarde e un bilbaíno dos de verdade dicíame que case non teño acento, e que por estética, xa son completamente vasca. curioso, verdade? era a segunda ou terceira vez que mo dicían na noite.
e como en compostela, xa empezaron a contarme historias estrañas os desconocidos, e xa identifico a algún clásico da noite.
estou en proceso de adaptación, e creo que xa me está a mudar a pel

kukutza gaztetxea

encantoume kukutza, o seu xeito de xestionarse. o espírito, o ambiente, -a comida-, a estética do edificio. por cousas así, é polo que me encanta esta cidade.

(imaxe sacada daquí, claro)

eusko gudariak

Hoxe encántame "Gortzi", Francisco Letamendía Belzunce, (máis coñecido na miña casa como Francisco Paco) aínda sen coñecelo. Encántame porque teño na casa alguén que me fala cada semana del con admiración. E porque dentro duns días irei a unha das súas clases, só pra comprobar que é tan grande como parece ser. Queda dito.

Eusko Gudariak gara
Euskadi askatzeko,
gerturik daukagu odola
bere aldez emateko.

Irrintzi bat entzun da
mendi tontorrean
goazen gudari danok
Ikurriñan atzean.

Faxistak datoz eta
Euskadi da altxatzen.
goazen gudari danok
gure aberria askatzen.

Eusko Gudariak gara
Euskadi askatzeko,
gerturik daukagu odola
bere aldez emateko.

"en cooperación hai xente moi bonita, é moi fácil namorar"
"este máster tamén funciona como axencia matrimonial. Ao rematar hai moitas parellas feitas entre a xente que se coñece aquí"


partindo destas dúas premisas, quen non collería con máis ganas o de estudiar???

(imaxe roubada de non sei onde, glups!)

SI, EU TAMÉN ODIO A YC

Incrible. Como pode suceder? En serio aínda ten alguén a cara de falar de liberdade de expresión?
Queres darnos leccións de quen é máis aberta, quen é máis moderna, quen vai mellor cos tempos???
Pero quen cres que es??? A que pedestal cres que estás subida?
De verdade pensas que alguén te admira, que alguén a tal hora non se ri de ti, non te critica? Que lección pretendes dar con isto???

síndrome do membro pantasma

hoxe, ao percorrer os corredores da facultade de comunicación, sentín saudade. platós de tele, estudios de radio, obradoiros de fotografías... supoño que é o normal despois de tanto tempo, non?
e hoxe, por fin hoxe, comecei as clases. comezou o que t. chama "a miña nova vida". a ver como vai

nota: si, o xornalismo é o meu "membro pantasma". podedes facer todas as bromas que queirades

cambio en El País

o suplemento interior de El País de hoxe adícase en especial ao cambio que o xornal vai sufrir a partir do día 21. leo escéptica. na primeira páxina o director fai unha afervoada defensa do seu xornal (como é lóxico). atentos

"aspiramos a una sociedad abierta, liberal, moderadamente progresista, lo cual muchas veces ha venido a identificarse con las posiciones de centro izquierda de este país"
"y así pretendemos seguir, igual de beligerantes, de independientesy de incómodos para todos los poderes como (...) hemos venido siendo desde 1976. Ni más, ni menos"

incómodos pra que goberno (hoxe)??? con que esquerda se identifican?
pero, queren que creamos en todo isto a estas alturas?

odio non enterarme das cousas por non entender o seu idioma. pero adoro ver as paredes da cidade empapeladas de carteis na lingua propia. non podo ir a Iruñea, así que me conformarei con subir e baixar as escaleiras de Begoña como penitencia

XÉNESE: ÁMOTE NEGRA

(adaptación)

detención

vou pola rúa cando miro de súpeto un furgón da ertzaintza. no chan, uns sete homes teñen agarrado a outro, coa cabeza contra o chan. choveu moito, e aínda agora poalla. un dos policías colle a mochila do rapaz -porque só é un rapaz- e a mira por dentro. pouco a pouco vou decatándome do que acontece. a primeira pista é que é negro, o cal vai descartando posibilidades. van sacando varias carteiras da súa mochila. probablemente un raterillo. chega un choche da policía municipal. en total, agora suman oito homes, unha furgoneta e tres coches policiais. tratan de levantalo do chan, pero o rapaz non se ten en si. dá a impresión de que está inconsciente. méteno no asento de atrás coma a un saco de patacas, e marchan coas sirenas postas.
creo que teñen os nervios demasiado a flor de pel. son imaxinacións miñas, ou é así?

aquí a xente vive moi tranquila. non sei se xa se acostumaron á violencia, ou é que non lles queda máis remedio. g. sorpréndese de que non debatan do tema na clase, cando o profesor saca o tema. quizais teñan medo a dicir o que pensan, ou quizais é que nin sequera saben que dicir. non sei cal das dúas me parece máis terrible

lembreime de compostela a esa hora na que todo o mundo migra da zona vella para ir meterse nalgún antro da nova. aquí, moi cedo, a xente tamén migra. a miña primeira inmersión noturna rematou no antzokia, falando cun par de tipos extraños que facían soar dúas maracas e falaban en catalán e que non me gustaron nada porque un deles me mirou con desprezo ao lle dicir de onde viña.
gústame esta cidade, agora mentres a miro con ollos de estranxeira, porque podes sentar na herba a ler mentres uns pavos reais pasean por diante, e podes sentar no medio e medio dunha rúa a falar do que agardas do inverno, e tamén podes quedar na casa a mirar a etb. o sol sorrí aínda e semella que os días do inverno van a tardar en chegar

non podo máis que aguantar a risa ao ver o anuncio de Gadis a través do blog d'O Xirarei. Aguantar porque non quero que toda a biblioteca me mire con cara de odio. si, síntome identificada, sobre todo porque sempre teño a palabra riquiño na boca e porque cando recibo un ataque interrogativo, sempre respondo con outra pregunta. penso proclamalo aos mil ventos, claro que si, VIVAMOS COMO GALEGOS!!!

a foto fíxoa T., que tivo a santa paciencia de vir a buscar piso comigo a Bilbao. agora xa estou instalada nunha rúa do casco vello, rodeada de pedra. parece que así compostela doe menos.
e tería mil cousas que contar, que agora boto de menos todo. tanto, que ata puxen unha foto do traballo de mamá de fondo de pantalla. adoro todo o que cheire a galego. todo o que lembre que pasei os últimos anos na cidade máis linda do mundo. e que todos aos que máis quero están por alí (e van vir a visitarme se queren seguir con vida no Nadal)

Mamá díxome que agarde dez minutos máis para apagar a comida. A radio está prendida. Na Serachéganse a Compostela para ver como vai o primeiro día de clase na Universidade. Están na facultá branca e falan cun rapaz de primeiro. Eu tamén estou en primeiro e persigo a Xosé López polos corredores anchísimos de mármore, e escoito na aula1 a Outeiriño falar durante algo máis dunha hora do mito de Fausto.
Hai catro anos preguntábame que demo facía comezando Xornalismo. Agora que rematei, sigo tendo a mesma dúbida.

(prometo poñer fotos de Bilbao en canto postee dende o meu ordenadorciño)