A mesma sensación, e non vexas cando de casualidade o atopei no youtube. Púxoseme un nó na gorxa porque era a segunda o vez que o vía, despois do día do acto de licenciatura.
Pois algo nos segue unindo, aínda que esteamos separados por centos de km, porque eu tamén me subo ao carro da emoción. Pero é fermoso pensar que eses catro anos das nosas vidas non nos foron (nin nos son) indiferentes. Biquiños! P.D. Por certo; o video completo teno o teu veciño marinense, Oko. Seica o irá pasando segundo vaia vendo xentiña da 13ª :).
O video está moi ben, tanto que até me dan ganas de matricularme a min... Esas cousas sempre dan nostalxia, aínda que critique algún aspecto, sempre hai unha chea de recordos :)
si, aínda visto dende fóra pode resultar emotivo, non? poden visitar no blog de murrucha os dous videos das tomas falsas. aínda poden botar unhas risas!!! (e moitas gracias a todos por pasar e comentar)
De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
10 comentários:
A mesma sensación, e non vexas cando de casualidade o atopei no youtube. Púxoseme un nó na gorxa porque era a segunda o vez que o vía, despois do día do acto de licenciatura.
oes, sabe vostede quen ten o vídeo da nosa despedida completo? Para seguir chorando, digo...
Pois algo nos segue unindo, aínda que esteamos separados por centos de km, porque eu tamén me subo ao carro da emoción. Pero é fermoso pensar que eses catro anos das nosas vidas non nos foron (nin nos son) indiferentes. Biquiños!
P.D. Por certo; o video completo teno o teu veciño marinense, Oko. Seica o irá pasando segundo vaia vendo xentiña da 13ª :).
O video está moi ben, tanto que até me dan ganas de matricularme a min...
Esas cousas sempre dan nostalxia, aínda que critique algún aspecto, sempre hai unha chea de recordos :)
Case me emociono até eu, que só usaba a biblioteca e a cafetaría!!!
Ei! Agora se queredes rir un pouquiño poñede en Youtube "tomas falsas xornalismo" :D
Eu xa puxen no blog o das tomas falsas!!aiaiaia que días aqueles...
Eu tamén me emocionei e iso que non estudei iso.
espectacular!! xD o vídeo que fixemos nós foi máis cutre jajaja
si, aínda visto dende fóra pode resultar emotivo, non?
poden visitar no blog de murrucha os dous videos das tomas falsas. aínda poden botar unhas risas!!!
(e moitas gracias a todos por pasar e comentar)
Enviar um comentário