b.

orballaba e a néboa -tan baixa- non deixaba ver se os cumios estaban nevados en b. facía moitísimo frío. j despediuse de min dicindo agur, txori polita, mentres camiñaba cara ao bus. todos entendían esas palabras mais só nós as cinco coñeciamos o seu código. artellar o mundo arredor de catro verbas -begia, polita, beltza, txoria-

pechei entre a pedra dun vello mosteiro a última liña que quedaba por escribir. non só o vrao, senón un ciclo. despedinme con ollos tristeiros da paisaxe, entre vermella e verde de outono. que fermoso o país dos vascos, aínda dende a fiestra dun autobús