21.2.11

seiscentos cincuenta e un

chorar coma unha estúpida por un filme malo. niso fechas a fin de semana, na que nada importou abondo. só ela, a quen antes admirabas e agora xa é como da casa, como alguén corrente que se vai metendo no día a día através de liñas que chegan de alén mar, e que te emocionan tanto como facía moito nada facía
e si, que lindos ojos, malagueña. como el candor de una rosa
de maior quero ser poeta, digo algúns días. quero ser poeta e escribir cousas bonitas. así, con esta inxenuidade. quero ser poeta con el candor de una rosa