hoxe granizou. granizou tanto que o chao cubriuse todo de branco. na rúa, era todo verde e xeo, verde e xeo. estraña primavera
mentres, eu busco escusas pra non pensar e por iso soño cun sorriso que é cuase idéntico ao do gato de alicia. deitarse e acordar cun sorriso na cabeza é moito máis do que podería ter pedido
mentres, eu busco escusas pra non pensar e por iso soño cun sorriso que é cuase idéntico ao do gato de alicia. deitarse e acordar cun sorriso na cabeza é moito máis do que podería ter pedido
2 comentários:
Que sentida visión dunha treboada de verán, cargada de xeo! E o que máis, iso de durmir e logo acordar cun sorriso na cabeza!
Parabéns polo texto.
Un saúdo.
moitas gracias, concha!
Enviar um comentário