o teatro ten algo que é puro e máxico á vez. é máis aínda cando es ti quen está enriba do esceario... outra droga moi poderosa. ser outra persoa, darlle cousas túas. ser o que queiras ser!!! rir, chorara, bicar, vivir con outro nome. e despois os aplausos...
nada se pode comparar a iso :)
e dicho alguén que tamén se quedou coas ganas de ser actriz
De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
3 comentários:
Todo acaba miña rula...
Unha aperta.
:)
Suponho que estas a falar de Gran Irmán, no?
A min gustame máis O loco da Colina, é que son un inteletual!
o teatro ten algo que é puro e máxico á vez. é máis aínda cando es ti quen está enriba do esceario... outra droga moi poderosa. ser outra persoa, darlle cousas túas. ser o que queiras ser!!! rir, chorara, bicar, vivir con outro nome. e despois os aplausos...
nada se pode comparar a iso :)
e dicho alguén que tamén se quedou coas ganas de ser actriz
Enviar um comentário