Dentro de tres días, Roma. Dentro de seis meses, deserto. Mañá, televisión por partida dobre. Entrevista a Frioleiro disfrazado de pseudo-poeta-supercachondadelamuerte (ou iso din por aí quen gusta dela). Traballo acumulado de Cine porque non sei escribir críticas...
(Rallándome cunha das mellores películas que vin na miña vida...)
8 comentários:
Só espero estar á altura (sensual...) de tan alta instancia señorial, que controla á perfección as cifras e as letras que se moven no mundo televisivo. E que a vostede non lle pegue a risa tonta, señora!!
Ha pensado alguna vez en colgar sus prácticas de tele, en lugar de comentarlas. Es una sujerencia q se me ocurrió en gallego.
Por cierto, llevo todo el día comprobando si hay algún artículo nuevo, para que llegue el frioleiro éste y mientras estoy viendo las fotos se me adelante y ponga un comentario.
Frioleiro, no tengo ni idea de quien eres pero esto es la guerra.
a min tampouco me gusta a poetisa esa...
que mala é a envexa!!!! deusssssssss jajajaj, pois á "poetisa" déronlle un premio Mestre Mateo na gala deste luns, á mellor comunicadora...
Unha pregunta: quítame o sono esa imaxe desta última entrada. Penso mal pero prefiro que mo ilustre Oko, que está a bicar?
ASDO. curiosa penitente
Que envexa de viaxes... a min no verán creo que me agarda Lisboa...
A verdade é que che envidio moitisimo, sobre todo polo de Roma, a miña estancia alí foi moi curta, pero chegoume para saber que é a cidade que máis me gusta de todas as que coñezo, ¡incrible!
E..... o final vades a Tunez, ¿non sí? É bonito, ídelo a pasar ben, e podedes visitar sitios moi interesantes.jejejejejejejejejejejejejejeje
Frioleiro, estivo vostede á altura e moito máis!!! (E eu agantei a risa ata o final coma unha campiona!!!)
Anónima coñecida, non berre vostede co Frioleiro que é moi boa xente. Ademais fixo da miña entrevista un episodio memorable na historia da facultá!!!
Desorde, a min tampouco me gusta nada, pero encarnada no Frioleiro estaba divina, xúrollo!!!
Aultre, todos sabemos que os premios son as máis das veces moi inxustos...
MAdeleine, como vostede ben saberá a fotografía saqueina do filme "Avaricia", e o que o señor McTeague bica é un pequena paxaro, un pardal, puidera ser, pero tamén calquera outro, que non son moi docta nestas cuestións...
Lauridinha, agardo que atope Lisboa tan máxica coma a despedín eu en xaneiro
Iria, mandarei unha postal a casa, prometido!!!
Enviar um comentário