Era o meu chico árabe. Onte, a iso das dez, cando baixaba correndo a levarlle a A. algo que deixara na casa, volvino ver. Pasaran xa case tres anos. E estes tres anos foron moito tempo. Cando o vin por última vez, el era xa licenciado en medicina, e eu era aínda unha novata de primeiro de xornalismo. Non sei que foi del. O mir, supoño. Nin sequera o saludei, non sei por que, e non sei se vai voltar, ou se está aquí, ou que raio pasou na súa vida. Moitas conversas de sobremesa no sofá, acordei de súpeto.

Solo agardo volver a velo, e parame a falar con el. Para que volva a ser o meu chico árabe, alomenos por un rato