Porto, Porto

Si, unha ponencia non é a cousa máis terrible do mundo, e sen dúbida estaba máis nerviosa que o primeiro día da carreira. O mellor dos dous días, por suposto, as exposicións de Orihuela e Dans, brillantes, ilustrativos, e enriquecedores. -e non é por facer a pelota-.

A compaña tamén axudou bastante, a verdade. Ambas aprendimos moito neste encontro, o poder que cada vez máis teñen os blogs, o seu futuro incerto.
E faría unha crónica exhaustiva, pero hoxe teño máis cousas na cabeza. Teño, por exemplo, a operación de mamá, que non é para tanto, pero ponme nerviosa. As prácticas, comezar a facer traballiños, xa.
E volver a durmir na casa. Agora a miña habitación é verde. Para os musulmáns o verde é o símbolo do paraíso. Eu, non sei, é que non o teño moi claro.