23.11.06

Tres intentos de algo que viña sendo o mesmo pero de xeito moi distinto. Escribir os nosos somes nas inmáculas paredes do novo. Cantar ata desgañitarse o Ai, Maruxiña, ou escenificar María de la O. Sair do paréntese no que estiven metida durante dous anos para volver a entrar en lugares indesexables. Acordar entrar a formar parte de iniciativas lusas como equipo junior. Fartarme dos traballos cos que non aprendo nada. Deixar que se metan comigo por estar na tele. Imitar a presentadores famosos, ou a famosos varios. Botar de menos presencias. Disfrutar coa compaña. Lembrarme de buscar a peli que me pediches. Aprender a modular a voz e traducir teletipos do inglés. Facer visitas médicas a enfermitas oculares -non hai un ollo bo, repito-. Enfadarme, por veces, por algunha que outra intransixencia. Odiar as pintadas nas paredes de pedra dos edificios públicos. Cuestionar o valor dalgunhas cousas. Non atreverme a falar co chico da radio. Locutar unha nova sobre a Fontana di Trevi. Facerme punk por culpa dunhas botas de charol. Asinar cos nosos blogs e facer oficial o noso nome blogueiro. Pensar nun novo proxecto en conxunto...

Os amigos, ás veces axudan a olvidar algunhas penas, anque só sexa un parche dunha noite...

7 comentários:

Laurindinha disse...

Pois si que andas ocupada...

Madeleine disse...

Dios, eu douche gracias por estar aí (polo da túa última frase). E ti non es un parche

Caufield disse...

eu boteinos de menos tamén
quero ver ese nome nas paredes contigo pequena!
sempre aí
que faría eu se non estivesedes sempre aí?

Anónimo disse...

Sei que "sobrevives" porque podo ler as tuas verbas.

1 bikiño enorme!

Anónimo disse...

noites máxicas nas que todo é posible. por que cando o sol volvemos a deixar de crelo?

á quinta vai a vencida!!!

biquiños!

verdello disse...

locuta o que queiras pero, por deus tira a moeda na fonte!

oko disse...

tirei a moeda, tirei...
porque roma non se libra doutra visita miña, aínda que a saber cando...