Domingo

Aí atrás, estaba timbrando nun portal cando de súpeto caeu un globo nas miñas mans, nunha traxectoria directa, que calquera diría que quería ser meu. Cando cheguei arriba, aínda desorientada polo agasallo que levaba nas mans, decidimos que era un regalo do ceo. Púxenlle un fío e ateino como puiden a un anel que levaba.


Cando un gracioso mo pinchou decateime de que non existen os regalos do ceo. E non obstante, podería ser un regalo o domingo lindísimo que tivemos, o paseo pola carreiriña do can para ver o mar e a illa de Tambo, a comida ao aire libre, o chupiño de licorcafé, o paseo por Pontevedra e durmir no tren a Compostela tentando parecer lista cun xornal sobre as pernas.
A familia, estou segura, quedou encantada de que leve catro anos rodeada de xente tal -as promesas do novo xornalismo galego-.
Moitas gracias polo domingo fantástico, rapaces. Na festa do queixo, repetimos