21.7.09

plunge (v)


construir algo coas tuas propias mans ten ese encanto que ven de vello. primeiro traballamos arreo, sen saber moi ben como xuntar todos os materiais. despois empezamos a facer as paredes, a chantar a palla nos paus afiados durante horas. e cortar arbores, e empacar palla e palla e mais palla, todo un mundo de palla, e as feridas nas mans e a pel aspera e a machada sempre a traballar, e cargar a lenha no lombo e pasar o dia espantando os mosquitos, bravos como feras
lituania e cha, tremendamente cha, e pode que por iso tenha tanta auga doce. e nadar nun inmenso lago pola noite e so comparable ao pracer de quecer o corpo canda o lume. espertar cada manha e mirar que ao teu redor so hai arbores e mais arbores, e son tan mestas que case non podes ver as nuben que aproximan chuva a cada rato
e despois esta a xente. que j maldiga porque non sabe falar ingles, non pode falar comigo. e oir as mil historias da boca de t, que viaxou por medio mundo e ten unha curiosidade inmensa por todo. e cando me preguntan se me gustaria vivir asi, como j, no medio da nada, dame medo pensar que no fondo si que me gustaria, algun dia, descansar de todo e de todos, e perderme nun sitio coma este
e sei que botarei de menos todo este verde nos ollos cando volte a casa

2 comentários:

paideleo disse...

Viaxar fainos vivir vidas novas.
Graciñas por contar as túas viaxes.

oko disse...

gracinhas a ti por seguir visitando esta casa