Que difícil cuestión. Esté de cada lado un ratiño, porque as cousas nunca son negras ou brancas de todo. e non se preocupe demasiado, vostede somentes é unha espectadora.
De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
2 comentários:
Que difícil cuestión.
Esté de cada lado un ratiño, porque as cousas nunca son negras ou brancas de todo. e non se preocupe demasiado, vostede somentes é unha espectadora.
que malas son a guerras doutros...
Enviar um comentário