1.

Inevitable, o meu encontro cos seus libros. Chego a casa e agarda por min. Non quería mercalo. Non quería lelo. Pero me persigue. Xa hai tempo que me metín na espiral das persecucións. “Regaláronmo en Xerais”, di miña irmá. “É para ti”. Así que abro as páxinas e comezo a devoralo. Aínda non sei que dicir del. Preciso coñecelo máis a fondo.

2.

Visítoos o sábado, só pra saber que tal están, “pra que non olviden a miña voz”. No medio nunha conversa, S. di que se ri dos blogs dos que fan prácticas en xornalismo. Ë un fío tendido para entender que le este blog e o de Xorna. Que entra nesta casa dende hai algún tempo pra rirse de min. Decátome de que no ano e pico de existencia disto, nunca me avergonzara de que o lese miña irmá, meus amigos, algún que outro anónimo que me coñece ben. Incluso que me coñezan en persoa quen antes non me coñecía. Pero non eles. É coma unha violación da miña intimidade. Anque eu xa violei a súa antes. E faise certa a máxima de non recordo quen, que di que tarde ou cedo os teus compañeiros de traballo acabarán sabendo cal é o teu blog. S., a partir de agora podes entrar cando queiras. Agora con invitación. Dito así, non parece tan terrible que se rían de min.

3.

Vou a cemiterio con mamá, o domingo. Repítolle por enésima vez que quero que me enterren no chan, co abuelo, ou con S.T. Dígollo co pleno convencemento de que vou marchar antes ca ela. Disfruto do silencio, e do ruído que fan as pedriñas do chan cando as pisas. Vou co meu vestido novo, para honrar aos mortos, a todos en xeral. Despois atopamos a un home que nos di que pra ser xornalista fai falla moita voluntá. Xa podían ir aprendendo os detractores da carreira. Volvo a casa e poño a mesa. O primeiro domingo de novembro nunca é coma os demais domingos do ano. Fai calor e cheira a día de defuntos. Durmín unha hora máis. Este foi pra min o primeiro domingo de novembro.

4.

Comprei as katuxas. Párame nun paso de cebra Barreiro Rivas e queda a mirar pra elas. Claro que mira pra elas, pra onde, se non?

Na clase, aposto con E. a que saco unha matrícula. A ver quen dos dous as saca. Esta vez, a aposta vai en serio.

Agora marcho. Quedei con M., para facernos un pouco maiores xuntas falando das cousas da vida. Agora teñen un gato. Terei que ir coñecelo un día destes.