25.1.07

Dicíalle a alguén que hoxe é un día máis ben gris, nin bo nin malo. Estou estrañamente serena, e tranquila. Pero profundamente triste. Din que todo axuda a facerse maior. Fuches ti quen preguntou. E eu, covardemente, limiteime a respostar. Que te quero moito, xa o sabes. Que te quixen e te odiei a partes iguais.
E só espero que agora ti non me odies.


(modificada o 26 de xaneiro de 2007)

6 comentários:

Anónimo disse...

un fermoso agasallo...
...en tódolos eidos.

Fer disse...

Guapa!

Anónimo disse...

A foto é un bo agasallo: fixando a vista, pensativa, quizais algo tristeira. Os raposos gústannos fotos asi.

Anónimo disse...

Saes guapa na foto... era inevitable.

Ainda que mellor en persoa, moito mellor.

Anónimo disse...

As cousas, cando hai que dicilas, é mellor facelo.
Calar pode ser peor co tempo

besbe disse...

tiñas que deixar a foto e ánimos (creo)