De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
6 comentários:
Quere outro desenho? :D
Já sabes onde estamos e que só tés que chamar :D
carallo xa!! mmmmmmmm HE DICHO! miren que malia que está tolleita, ten a lingua ben afiada...
Cando deixes a muleta seguirás sendo nena-amuleto.
É unha sorte coñecerte ;-)
caramba, sinto ben o do pé roto, cóidate e da igual con que adxectivo se acompañe a nena, o que non debe faltar é o de nena bonita :)
Como me gusta a nena-muletas desvalida!!Ata a tres patas tes un encanto.....!!
Serei eu a que che axude a subir as escaleiras!
pero que riquiños son todos!!! gracias polos apoios, e gracias aos que estades todos os días comigo, por ser tan atentos!!!
Enviar um comentário