mañá

mañá irei ao sitio ese do que nin sequera sei o nome. alí aparecerás ti, e falareiche da enerxía mareomotríz, e do khmer, e de xogar a ser parte de organismos internacionais, e do viaxe que algún día farei no transiberiano. e mentres ti tremerás co frío porque chove e é noite, pero tentarás disimular pra parecer máis forte e pensarás que nada do que digo ten sentido, porque en realidade nada do que digo ten importancia e despois tomarasme a febre, nada, unhas décimas que fan delirar, e pedirasme que debuxe cun garabullo as pingas de auga que choven do ceo
sorrirei e só así saberás que falo a túa lingua
e non precisaremos nada máis

de lonxe soará unha serea