De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
2 comentários:
"De tanto calar, xa falo eu solo" din que Uxío Novoneyra.
Ás veces non respondemos, pero sempre escuitamos.
Bicos
é certo. sempre escoitamos. aínda que ás veces fállame o de escoitarse a unha mesma
bicos pra ti tamén!
Enviar um comentário