deixo a rulfo, que siga o seu camiño. rulfo que xa non me vai acompañar máis
deixo as secas serras de jalisco e paseo polo doce ar que anega o cantábrico. só polo pracer de preguntarme por que non volvo vivir lá. podería inventar unha historia para cada gran de area que asenta as praias da súa costa
despois, que teño tantas cousas na cabeza, déixoa que marche un rato, ela soa, que tamén eu preciso descansar
no cuarto húmido, este, hai un ruído xordo, como de vella máquina de facer cinema
ou será a caixa de música do meu peito
ou as saudades daquela beira do mar
deixo as secas serras de jalisco e paseo polo doce ar que anega o cantábrico. só polo pracer de preguntarme por que non volvo vivir lá. podería inventar unha historia para cada gran de area que asenta as praias da súa costa
despois, que teño tantas cousas na cabeza, déixoa que marche un rato, ela soa, que tamén eu preciso descansar
no cuarto húmido, este, hai un ruído xordo, como de vella máquina de facer cinema
ou será a caixa de música do meu peito
ou as saudades daquela beira do mar