Lembreime de algo que pasou hai unha semana, a altas horas, trala fantástica cea: al pasar la barca me dijo el barquero, las niñas bonitas no pagan dinero. Lembran esta canción? O chico P. cantoume sen cantar algo parecido. E despois díxome que marchara e marchei, porque a pista era toda miña, así a vía eu: triunfal.
E xa sei que o chico non me citou ao DonJuan, pero, que queren señores, aínda gardo algo da candidez da infancia, e caín. E o certo é que, como dicía, yo no soy bonita ni lo quiero ser, pero iso, nin el nin vostedes o sabían, verdá?
E mentres, respiro triunfal porque non traballo o día do Nadal, nin Aninovo, anque me custe caras largas do xefe de redacción. O millor, saberse co apoio dos compañeiros -bolseiros e non bolseiros- e do xefe, unha persoa incrible. E que máis se pode pedir de agasallo ao Pai Natal?