30.3.09

londres (iv)

(tirado da caixa de correo electrónico)

onte ía sol en brighton. paseei ao longo dunha praia de pedras e mirei os carruseis funcionando pegados ao mar. comin nuddles nun banco. despois estiven hora e media nun tren, media no metro e outra media nun bus. e cando cheguei a casa a. tiña sushi pra cear e eu mercara muffins de chocolate polo camiño. e fixen os deberes e durmín unha chea e pensei na volta e no de escoitar ae no ordenador dunha canaria e no que ha acontecer de aquí nun mes, tan decisivo para tanto tempo que nos vén por diante, e no axiña que pasa todo ás veces. pensei de buscar traballo, quizais, en acougar uns meses antes de emrender unha viaxe que quizais se faga longa de máis.

hox comin en trafalgar square, tentando fuxir da ollada das pombas. comín cuquis, lin a vaneigem e vin tremer os cimentos sobre os que se sostén a miña cabeza. fixen plans que probablemente nunca serán realidá. desfruto do sol e tremo de emoción coa idea de que o pequecho xa ande cando eu estea aí

28.3.09

londres (iii)

quero que alguén me conte o conto das cidades imposibles


mentres, paseo pola zona das putas, merco libros infantís, apuro o paso abrigándome do frío, como xelados e cuquis e fico fascinada co axiña que pasan os días


esta nunca podería ser unha cidade imposible. mais tampouco está tan mal

25.3.09

londres (ii)

odiei a deshumanización do museo británico. non só o espolio do patrimonio alleo, ate dos mortos alleos, senón tamén, e quizais máis, a humillación, a ridiculización amosada como cultura


(a cambio, pra arrincarme un sorriso, un deseñador xaponés criticou o meu estilo vestindo. e non saín tan mal parada. cousas das grandes urbes)

23.3.09

londres (i)

camiñar todo o día ten o encanto de desfrutar dos escasos días de sol e da compaña de xente coa que facía tanto tempo que non paseabas

admirar o estilo libre da induentaria londinense pode ser tan asombroso coma un museo vivo. tamén a estética da cidade e a evolución dun propio nela


19.3.09

londres

enorme. linda por quen ma amosa. e a dificultade de atopar tiles neste teclado

non namorei dela polo de agora, mais quedan moitas horas

13.3.09

de illa en illa


a illa estaba preciosa de veras o mércores. á mañá gris sucedeuna unha tarde radiante. sentadas no embigo da cidade falamos dun milleiro de cousas e as horas pasaron axiña. tanto que deu mágoa marchar
di x que a quero tanto porque foi o meu último fogar. pode ser, mais non só iso
tamén a outra illa foi o meu fogar nos últimos meses, e por iso vou botala de menos tanto de aquí en diante
en menos dunha semana estarei no terceiro dos vértices que tanto foron no último ano. unha illa que nunca espertou demasiada curiosidade, pero que agarda sorrinte a que chegue

desculpen se tardo en dar sinais de vida

10.3.09

cuarenteoito horas: marín - pontevedra - donostia - bilbao - mungia - bilbao - pontevedra - compostela - pontevedra - marín

discursitos sobre mobilidade aparte. cúmulo de estrés ou algo así

5.3.09

rabia pos-pos-eletoral

cansei dos discursitos sobre a mobilidade do suxeito posmoderno, sobre o consumo de experiencias. cansei de chinis e de coches de fabricación viguesa e francesa e do quintoinferno. cansei dos discursos de patxi lópez e de que agora, de súpeto, o psoe e o pp sexan máis vascos que o irrintzi. cansei de que me pregunten cada dous minutos que a que me dedico, que que é da miña vida. cansei de que os voos sexan tan caros xusto cando quero collelos e que a administración vaia tan terriblemente lenta


(cansei de que as elecións me teñan tan irascible. quero que os próximos catro anos pasen o máis axiña posible. en realidade dáme medo que comecen)

actualización do 06/03: vía chuza, fraude electoral e conclusións
cando menos, clarificador

2.3.09

rabia pos-eletoral e

derrota


gañou o maior dos males

(no sitio no que vivo e no sitio no que voto)


cando aprenderemos? será que o merecemos?