.Dous días, tres historias.

• Historia 1

Hai uns días preguntábame como se pode saber se alguén foi feliz cando xa está morto. A resposta víñame despois do enterro. Souben que era feliz polo moito que o quixeron, e polo moito que o coidaron, e polos acenos -sinceros- de dor nas caras das fillas e dos netos. E o único que podía pensar entón é que a morte é unha das dores meirandes prós vivos.

• Historia 2

Pola noite os nenos decídense a rematar co do amigo invisible nunha cea familiar con dous polos -que estaban moi ricos- como feito máis destacable. Os regalos, moi lúcidos. Dende pacs pra sacar ao mozo do cárcere, ata fotos fotoshopeadas nas que aparece Dolores. Porróns Recuerdo de España e fotos, de todo un pouco. O meu amigo invisible estaba de viaxe, así que quedei sen agasallo. Para compensar, estes tres animaliños, un deles vagabundo recollido por unha alma caritativa, e donado á causa. O cd que acompaña é de C., un cedé así radical y tal.

• Historia 3

Xa llo dixen a P., que se non conseguiamos integrarnos na cea navideña do traballo, non o iamos facer nunca. Eu creo que está máis que conseguido, sobre todo entre algúns sectores. E aínda que perdín a P. nalgún momento da noite, paseino moi moi ben, e coñecín a moita xente interesante. Como sempre, de quen menos o agardas saen sorpresas moi agradables. Y no digo más.

nota: a primeira foto é un pastel con limas que V. lle regalou a M., porque nunca se sabe...
a segunda foto son os tres bichos co cd radical. o de amarelo e camiseta vermella chámase pepe. o resto están sen bautizar. se teñen suxestións...