e se non fose pola dor hoxe sería un día estupendo. falar co desfacedor de entuertos, saudar ao meu camareiro favorito, volver ás rúas de pedra, a compaña, volver a entrar nas cuarentas de zara (nas do resto do universo sempre entrei, co cal é cousa de zara, que está tallando normal)

e tamén cousas estrañas, como aquel rapaz que ía sentado diante miña no tren e despois camiñou case ao meu carón polas rúas de pontevedra. non creo que o volva ver, porque atopei a m. e xa non souben onde se metera, co cal non lle podo pedir permiso para colgar esta foto súa. e quedei coas ganas de preguntarlle se era artista ou se estudiaba belas artes simplemente. (levaba un carro cun lenzo dentro, e tiña cara de ser unha persoa realemente interesante). sempre me bota para atrás o estúpido medo a non sei que. a próxima vez, queda prometido, pregunto.

{nunca te sentíches gilipollas ao anunciar algo importante na casa e que pasen de ti? creo que me farían moito máis caso se dixese que me caso, que merquei un pantalón ou que rompín unha unlla...}