T.

hox volvín a estar con el. non sei que é o que ten T. que me guste tanto. non sei se é pola súa voz, ou a forma de falar, ou todo o conxunto da súa personalidade puramente marinense e macarril combinada con certo frikismo e culturetismo para certos temas.

en fin, que para o ano marcha, e vouno botar de menos polas veces que fumos xuntos no tren, e no bus, e nos atopamos nalgúns antros santiagueses ou por pontevedra ou por marín...
solo espero que non leas isto e que o pases moi ben... e poder mirarte moito este vrao. dios, canto vou botar de menos a algúns nenos...