facía anos que non miraba lucecús. as estrelas lucían coma en ningún sitio. a lúa, espléndida, non se ría de min. era un reencontro, dela e máis eu.
o ceo, dende a Illa, e tamén mirar a patria dende o aire, o recorte das rías. son esas dúas imaxes as que aínda me fan tremer se pecho os ollos
o ceo, dende a Illa, e tamén mirar a patria dende o aire, o recorte das rías. son esas dúas imaxes as que aínda me fan tremer se pecho os ollos
5 comentários:
Miro a través das túas palabras que Cuba é fermosa e entenderasme cando miro os EEUU como unha terra bonita...Nos EEUU tamén hai lucecús a milleiros.
a lua si. Como xa che escribin antes:
o mar andou detrás da lúa para atoparnos
e así, chegou ata as lousas da quintana... etc.
guau, tremín imaxinando esas imaxes. esixo cuba III!!!
biquiños invernais.
Eu estiven en Cuba fai uns anos, e entendo perfectamente ese sentimento.
Apertas.
dizer é enveja é ficar corto, possiblemente...ciodo que essa ansiada viagem para min vaise desvelando coas túas crónicas...
Enviar um comentário