atopei alguén que, coma min, leva os lunares de dous en dous

vinlle ao pequeno x os ollos máis azuis ca nunca, tanto que doía miralos de tan bonitos

tamén perdín un libro pra sempre e a cambio recibín un gintonic. ando a decidir se saín gañando ou perdendo

este domingo toca voltar outra vez á cidade. cando cansaremos de que ninguén faga caso de nada???

(no feisbuc -esa ferramenta do diaño- crearon un grupo os damnificados polos meus berros. non sei como tomalo ;)