plunge (iii) a casa de te

pasaron catro dias a construir unha mesa e dous bancos e mais un columpio e despois grabar os nosos nomes na madeira. e o unico que podia pensar e que esa casa de certo estaba cimentada sobre un amor absoluto ao entorno e as suas xentes. non quixen marchar dali. e serenamente descubrinme no futuro, porque souben que algun dia seria coma ela, a muller da casa do te
fiquei sorprendida ao descubrir que as diferencias non son tan grandes e unha cancion calquera pode lembrar a outra dun lugar tremendamente afastado, e que ao pe do lume, pola noite, todos precisamos de todos para ser un pouco mais felices. alomenos pra poder sorrir