Non sei por que, ano tras ano, me sigue a gustar. E é que nunca cambia, pero creo que o mellor do pueblo é, con diferencia, a Danza de Espadas. Agardando todo o ano a que chegue o día de San Miguel para ver estoupar eses monecos que nunca sei como se chaman. Cando meu pai era neno eran sempre guardiaciviles; agora estoupan pastores, costureiras ou afiadores, pero nunca monecos con tricornio. Hai que ver como se perden os bos costumes.

E para facer fronte ao tedio do festivo local, pois sesión de bingo primeiro, e despois ao cinema, todo con mamá e Iria, que é que nunca deixan de sorprenderme. E hai que ver o ben que nos sentou un día de descanso... E é que xa non queda nada pra comezar!!! Apenas un par de días!!! Canta saudade...