OFICIO A UN MELRO

Eu comunícolle a vostede, Señor Melro,
que anda a cantar tan ben no silveiral:
a súa canción, souril e vella,
pon unha arela de luz no meu sentir.
É como si en min nacera algún milagre
ou unha roseira inefable me apampara
deixándome estantío.
É coma si unha voz de anxo, tan acesa,
puxera no corazón tal señardade.
Pero eu comunícolle a vostede, Señor Melro,
que non lle diga a ninguén o seu cantar.
Vostede non ten licencia da Academia
e non se pode cantar sin máis nin máis.

Manuel María, Documentos Personales

Isto é un agasallo para todos quen hoxe celebren algo.

Gracias, Caufield, por atoparme estes versos.