por moi maior que se faga Compostela ( e eu ) seguiremos estando :) por certo, continuando as aventuriñas comezadas xa hai tempo teño permiso da Superiora para poder ir mañá así que LEMBRA! as 8 no Casino! enormeeeeeee :D
De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
4 comentários:
Que manía con ser maior. Escoita a Bunbury: aprender a ser pequenos, ou mellor, felices
por moi maior que se faga Compostela ( e eu ) seguiremos estando :)
por certo, continuando as aventuriñas comezadas xa hai tempo teño permiso da Superiora para poder ir mañá así que LEMBRA!
as 8 no Casino!
enormeeeeeee :D
nos postos nos que desenvolver o traballo asalariado non se pode xogar ás agachadas, maioritariamente. nin a pillar.
eu non tería présa.
Supoño que un se fai maior cando comeza a botar en falta ser pequeno
...¡cómo extraño cuando era más pequeño/
/en ningún momento estaba solo/
y todo parecía tan perfecto!...
Gran disco.
Enviar um comentário