crónica i.

ás veces Vilapán amence radiante, outras cinsenta. os mosquitos saen pola mañá e á noitiña, mais pican todo o día. somos as únicas brancas e estamos en boca de todos
en Vilapán vai moita calor, pero un par de quilómetros máis alá hai que durmir con mantas. a xente é tranquila e vive ao seu ritmo
preciso centrarme. hai cousas que non me saen da cabeza e nas que antes non reparara (non tanto). doutras, antes importantes, nin me lembro. aínda un pouco desorientada. e sorrinte
en Vilapán as cousas son así, e non poderían ser doutro xeito. en só seis días