comezando

espertamos aterecidas co frío e, para completar a mañá tristeira de casa vacía, puxen o video que j rematara de montar no nadal. ao rematar parecía que a casa estaba máis fría índa.

tiña preparada unha outra entrada pra inaugurar o ano. unha na que falaba do fermoso que estaba o ceo na casa, tinguido de cantos azuis existen. e tamén do terrible que entrou o mundo neste ano. e de celebrar aniversarios polos reis, con bocadillos de nocilla e nubes brancas e rosas. que nevou en compostela e non puiden miralo, como sempre é que perdo todo (ou case)
mais quedo coas tardes de sofá, e algúns bares, e a boa compaña e a bipolaridade dalgunha xente que en verdade nunca me preocupou o máis mínimo

e coas imaxes dun lugar no que dubido se estiven e que fan que a cabeza voe a calquera lado menos onde estou