non podo prender o televisor nen a radio e non envelenarme coas malditas bandeiriñas de raias e estrelas. un bombardeo mediático que nos americaniza e nos idiotiza aínda máis, se é posible. novas que fan que outras novas pasen a segundísimo segundo plano, como se non fosen tan/máis importantes

na saída da froitería atopo cunha muller tan vella que calcular a súa idade levaría días. pregúntame a hora e cando lle respondo que non teño admite que en realidade ela si ten, mais puxo o reló do revés pola mañán e non é quen de miralo ben. de levar reló, tamén eu querería levalo do revés, e que o tempo puidese ir cara atrás e cara adiante de xeito indiferente

manifestacións, simbolismos e outras cuestións aparte, pasan as semanas de volta en volta, agardando a que pase o temporal e apareza un novo destino