espertei soñando que aínda estaba alá. abrin os ollos, pero non me rodeaba o papel rosa e branco nas paredes, senón a pintura verde do meu cuarto de sempre. saltei da cama e puxen as zapatillas que n me regalara. no chan durmía o astérix lexionario, que en van tratara de ler, semanas atrás, en francés. aquela noite non pasara da segunda páxina
e entón viñéronme un mundo de cousas á cabeza, dun golpe. os ollos do león (que levan instalados en min dende hai días e ameazan con quedarse), o caderno de notas perdido no aeroporto, as voces, as caras, as imaxes. os mil recados que facer
e souben que desta sería moito máis difícil aterrar na realidade
e entón viñéronme un mundo de cousas á cabeza, dun golpe. os ollos do león (que levan instalados en min dende hai días e ameazan con quedarse), o caderno de notas perdido no aeroporto, as voces, as caras, as imaxes. os mil recados que facer
e souben que desta sería moito máis difícil aterrar na realidade
2 comentários:
Dentro dun par de días xa non o notará. Saúdos.
:)
Enviar um comentário