De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros.
Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño!
Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos.
Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
5 comentários:
parabéns á túa irmá, e a ver se pos fotos mais lerchas (ainda que tapes as caras)
e que viva o pai da noiva tamén ;) EU quero unha foto firmada do padriño en panos menores... ou maiores, non son exquisita
Noraboa para ela e que veña a alegría.
Pois que vivan logo!!!.
Unha aperta de filla única a filla única.
:)
has de botala de menos, enom tardarás!!!!
Enviar um comentário