e xa! por fin!

rematou o trance, con máis gloria que pena, que valga dicir que os comentarios sobre a miña exposición eleváronme o ego ata o infinito, non tanto as críticas ao traballo en si. eles, o tribunal, sabían que no fondo fixeran a eleción axeitada, que entre gastar tres meses facendo un bo traballo ou pasar tres meses en vilapán e facer un traballo así así, calquera escollería vilapán.

e por iso rematou e xa nin lembro apenas que foron as cousas que me dixeron mentres, de pé, agardaba a que me chovesen os paus por todos lados, ao máis puro estilo televisivo, dese que sale nos zapins.
queda o leve recordo dunha dor de cabeza insistente e as despedidas dalgúns compañeir@s de clase que non sei se voltarei atopar algún día

e xa son libre