rara

aínda lle quedan tres días, mais esta xa está alcumada como a semana estraña. aparece xente nela que sabes con certeza que se pon no camiño por algo. pasan cousas que fan que a cabeza che dea mil voltas e que te plantees o que fas e por que o fas. ris, e bailas, e paseas, e vas a actos e a festas que che amarran forte contra as lousas do chan. falas, falas moito desas cousas que tanto che gustan, do mundo en xeral, do ser galego en particular, do transiberiano, de escribir, de millóns de plans que asedian a cada paso, aos que gostosa lles deixas o pleno dominio do teu maxín

esta é a semana rara porque sabes que as cousas e persoas que pasan por ela veñen pra quedar. porque este verán aprendiches que ninguén nin nada acontece en balde. e ti abres a porta da casa e os convidas a instalarse no pouco espacio que queda entre maleta e maleta