Un espectáculo nocturno. Sono en tres horas non consecutivas. Levantarme pra ir mirar un carteliño branco deses que tocan tanto as narices ás nove da mañá (non hai clase). Despois, reunión dos paf, fotonovela machista, discusións internas na faneca, enfados mal-disimulados, pantalóns de multinacional que non me sirven, fotos e máis fotos e máis fotos, escasa aclimatación á nova vida, hotrarios sen facer, traballos, textos, prácticas, xente boa que bota unha man, ás miñas rubias de rizos favoritas, no messenger cunha southamptomina, eu son "a outra", e teño moito sono e estou moi contenta de que alomenos estean elas aquí. E tamén que estea Yami!!!

E hoxe imos cantar e falar das soghras e das fincas con poso cun palillo entre os dentes... que ,áis se pode pedir á vida?

En fin...

...