París...

Incrible o hostal. Fermoso, con todas as letras. Incrible. Estades apapostiados ou que? (faise duro que che diga iso un dos homes máis grandes do País). Ramón Ramonet. Ignacio Chao. Chisposos? Divertidos? Ás veces, unha acaba decepcionada. Ao decatarse que a vida é moitas veces cuestión de sorte, e non de esforzo ou de talento. Quizais algún día chegue a miña oportunidade. Mentres, seguirei admirando á Muller(que é a muller da miña vida, e non outra), admirando ao seu parentesco, e admirando o Talento.

A verdade, deixa todo isto un sabor agridoce. Porque sei que o futuro que se me presenta non será tan brillante como o destas persoas. Que non haberá quen queira escoitar as miñas historias nunca, porque ninguén escribirá sobre min con ademiración. Quizais o estigma da miña pele sexa servir de apoio para que os que camiñan parellos a nós poidan chegar máis arriba.