En fin. Este ano tocan despedidas. A de Lúa, que xa non volta máis, e a de Iria, que quen sabe se algún día voltará. Marín é un sitio moi pequeno. O único que me alegra un pouco estes días é poder cantar a dúas voces con mamá Nunha barca de Marín....
26.12.05
En fin. Este ano tocan despedidas. A de Lúa, que xa non volta máis, e a de Iria, que quen sabe se algún día voltará. Marín é un sitio moi pequeno. O único que me alegra un pouco estes días é poder cantar a dúas voces con mamá Nunha barca de Marín....
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
3 comentários:
o nadal,
dúas ristras de luces charramangueiras (de todas as formas e cores) daniñas ao ollar.na fiestra de enfronte
un catálogo de toys'r'us
e por único saúdo un "Abuela, dónde están los regalos?"
.as miñas maos pelando
coa xeada e a falla
de cobertor/ a lingua adurmiñando
___________
.e as cousas tudas que non se din
nunha mirada
proba a pasar unha noiteboa en soidade voluntaria. sínteste tan libre que é difícil describilo.
sempre se vai algo de nós con aqueles que se van... pero sempre hai algo deles que se queda con nós PARA SEMPRE :)
disfruta todo o que poidas destes días de festa!
Publicar um comentário