admitirei que estou namorada. (velaquí os meus amores, recompilados esta tarde, mentres o profesor falaba da farsa da cooperación española. faltan moitos. sobra algún)
quéroos cada vez que os teño diante codificados no alfabeto, en papel ou en binario. ando a argallar como levarmos comigo este vrao, lonxe de toda tecnoloxía
a roupa, toda ciscada polo chan
(saiban disculparme. ando saudosa e unha migalla tristeira)
maríadocebreirokikonevessamuelsolleirodanielsalgado
aberábadeataqueescampeelvirariveiromarioregueira
maríaladomanuelouteiriñoantónlopoilla pedra
aberábadeataqueescampeelvirariveiromarioregueira
maríaladomanuelouteiriñoantónlopoilla pedra
quéroos cada vez que os teño diante codificados no alfabeto, en papel ou en binario. ando a argallar como levarmos comigo este vrao, lonxe de toda tecnoloxía
a roupa, toda ciscada polo chan
(saiban disculparme. ando saudosa e unha migalla tristeira)
5 comentários:
Pois si que tés bós amigos.
En canto á cooperación española sempre din: un avión con sete toneladas de medicamentos como se fose muito e é unha miseria.
Non sei se liches con detalle a ficha na BVG dunha das poetas que citas ("aos poucos meses traslado ao lugar de Guxilde, parroquia de Alba"), así que un dos teus amores é a miña veciña! A ela non a coñezo, pero si ven moito pola tenda a súa nai e teño trato coa irmá pequena, que é amiga da miñá irmá.
Menuda orxía montarías :D
O da tristura, se cadra é por mor do tempo de choiva, orballo e neboeiro.
ai, se fosen meus amigos... ai, se montase unha orxía con eles...
outro galo me/lles cantaría ;)
xorna, alba terra de artistazas!
suso, debe de ser a chuva, que non nos abandona esta primavera...
Enviar um comentário